Hakan Ş. TELKES – 13 yaşında bir çocuğun güncesinden…

Bugün hiç kalkmak istemedim yataktan. Gece de uyuyamadım bir türlü. Bir sürü kabus gördüm rüyalarımda: Yüzlerce binlerce insanın karşısına çıkmışım. Herkes parmaklarını uzatmış: “Suçlusun!” diye bağırıyor. Ben: “Hayır suçsuzum” dedikçe daha da artıyor sesler.

Biri geliyor, elime bir boya fırçası tutuşturuyor. ”Yazdıklarını sil” diyor. “Neden?” diyorum. “Ben kötü bir şey yazmadım ki.”

“Gördünüz” diyor aynı kişi. “Kabul ediyor suçunu.”

“Suçsuzum” diyorum,  ağlamaya başlıyorum.

Anne ve babamın seslerini duyuyorum o sırada. “Oğlumuz suçsuz “ diyorlar.

Sonra başka sesler gelmeye başlıyor benim suçsuz olduğumu söyleyen.

“Suçlu” “suçsuz” sesleri birbirine karışıyor. Kulaklarımı kapatıyorum sesleri duymamak için.

Elime boya fırçası tutuşturan adam çekiştirmeye başlıyor beni kollarımdan. “Yazdıklarını sil” diyor.

Annem ve babam kurtarmaya çalışıyor beni.

Bağırmak istiyorum, çıkmıyor sesim…

Annem kaldırdı bugün beni. Gözlerime baktı. Anladım ki o da ağlamış.

Kahvaltıya oturduk birlikte. Babamın gözleri de kızarmış. Bir şey geçmedi boğazımdan, oysaki en çok sevdiklerim var masada.

“Okula gitmeyecek miyim bugün?” diyorum.

“Mahkemeye gitmemiz lazım” diyor babam.

Annem masadakileri toplamak bahanesiyle uzaklaşıyor yanımdan. Mutfaktan gelen hıçkırık seslerini duyuyorum.

“Korkma” diyor babam. ”Hiç kimse hiçbir şey yapamaz sana. Hemen evimize döneceğiz bugün.”

“Baba beni hapse atarlar mı? “diyorum.

“Hayır” diyor. “Yaşın küçük senin daha.”

“Peki” diyorum. “Ya yaşımı büyütürlerse Erdal gibi?”

Susuyor babam.

Mahkemeye gidiyoruz bugün.

13 yaşındayım ben.

Korkuyorum. Hakim amcaya ne diyeceğimi bile bilmiyorum.

“Suçlu değilim” desem, inanır mı suçsuz olduğuma Hakim Amca?

Yazarın sorusu:

13 yaşındaki bir çocuğa bu duyguları yaşatanlara

İnsan denir mi acaba?

Hakan Ş. TELKES

[email protected]